سبک متال یا به عبارت دقیق‌تر، موسیقی متال یک ژانر گسترده و متنوع از موسیقی راک است که در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی شکل گرفت. این سبک با صداهای قوی و خشن، گیتارهای الکتریک، درامز، گیتار بیس، کیبورد و وکال های هارش و اسکریم و تاکید بر تکنیک نوازندگی بالا شناخته می‌شود.در این مقاله به آشنایی با سبک متال میپردازیم.

سبک متال چیست؟

متال فقط یک سبک موسیقی نیست؛ یک فرهنگ، یک سبک زندگی و یک زبان مشترک برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان است. این سبک، طیف وسیعی از زیرسبک ها را در بر می‌گیرد که هر کدام طرفداران خاص خود را دارند. با این حال، برخی از ویژگی‌های کلیدی که تقریباً در همه سبک متال مشترک هستند ، موارد زیر میباشد:

• قدرت و شدت: سبک متال عموماً با قدرت و شدت شناخته می‌شود؛ صدایی کوبنده، پرانرژی و تهاجمی که شنونده را تحت تاثیر قرار میدهد. این قدرت صوتی ناشی از ترکیب عوامل متعددی است: گیتارهای الکتریک با آمپلی‌فایرهای پرقدرت، درامزهایی که با ریتم‌های پیچیده و کوبنده انرژی انفجاری تولید می‌کنند، بیس‌لاینی که ستون فقرات ریتمیک آهنگ را تشکیل می‌دهد، و وکالی که می‌تواند از آوازهای ملودیک تا غرش‌های وحشیانه و جیغ‌ متغیر باشد.
• گیتارهای دیستورت‌شده: استفاده از دیستورشن در گیتار الکتریک یکی از مشخصه‌های اصلی متال است.گیتارهای دیستورت‌شده یکی از عناصر کلیدی در سبک متال و سایر سبک‌های راک هستند. دیستورشن به معنای تغییر شکل صدای گیتار الکتریک است که به کمک افکت‌های خاص مانند پدال‌های دیستورشن یا آمپلی‌فایرها حاصل می‌شود. بلکه گیتار الکتریک بدون افکت ، صدای خاصی ندارد .
• درامز با ریتم‌های پیچیده: در سبک متال، درامز معمولاً از ریتم‌های غیرمعمول و پیچیده استفاده می‌کنند که می‌توانند شامل تغییرات ناگهانی در سرعت و الگوهای مختلف در نواختن باشند. این تغییرات می‌توانند شامل استفاده از تک‌نوازی‌های سریع، شکستن ریتم و کلاوس‌ها (یعنی استفاده از ضرب‌های خالی) باشند.در کل درامز نقش مهمی در کنسرت های متال دارد و صدای قالبی بر روی کل موسیقی متال ایجاد میکند.
• تکنیک نوازندگی: تکنیک‌های نوازندگی در سبک متال بسیار گسترده و متفاوت هستند و شامل مهارت‌های پیچیده در نواختن گیتار، بیس، درامز و وکال می‌شوند. 

تاریخچه موسیقی متال

ریشه‌های متال را می‌توان در موسیقی بلوز راک و سایکدلیک راک اواخر دهه ۱۹۶۰ جستجو کرد. گروه‌هایی مانند Black Sabbatو Led Zeppelin و Deep Purpleبه عنوان پیشگامان این سبک شناخته می‌شوند.

• دهه ۱۹۷۰: در این دهه، گروه‌هایی مانند «جوداس پریست» (Judas Priest)، «موتورهد» (Motörhead) و «آیرن میدن» (Iron Maiden) با معرفی عناصری مانند سرعت و ملودی بیشتر، به توسعه بیشتر سبک متال کمک کردند.
• دهه ۱۹۸۰: این دهه، دوران اوج محبوبیت متال بود. زیرژانرهای مختلفی مانند ترش متال (Thrash Metal)، دث متال (Death Metal) و بلک متال (Black Metal) شکل گرفتند و گروه‌هایی مانند «متالیکا» (Metallica)، «اسلیر» (Slayer)، «مگادث» (Megadث) و «آنتراکس» (Anthrax) به شهرت جهانی رسیدند.
• دهه ۱۹۹۰: در این دهه، سبک‌های جدیدی مانند گرنج (Grunge) و آلترناتیو راک (Alternative Rock) به محبوبیت رسیدند و تا حدی از محبوبیت متال کاسته شد. با این حال، گروه‌های متال به فعالیت خود ادامه دادند و زیرژانرهای جدیدی مانند نیو متال (Nu Metal) و متال‌کور (Metalcore) شکل گرفتند.
• دهه ۲۰۰۰ تا کنون: متال همچنان یک سبک محبوب و پرطرفدار است و گروه‌های جدیدی به طور مداوم در حال ظهور هستند. زیرژانرهای مختلف به تکامل خود ادامه می‌دهند و مرزهای این سبک همچنان در حال گسترش است.

نوازندگان سبک متال

سبک متال به عنوان یکی از ژانرهای پرقدرت موسیقی، همواره تحت تأثیر نوازندگان با استعدادی قرار گرفته است که با استفاده از تکنیک‌های خود، به دنیای سبک متال ، جان می‌بخشند. در ادامه به معرفی بهترین نوازندگان گیتار الکتریک، گیتار بیس و درامز در سبک متال خواهیم پرداخت.

نوازندگان گیتار الکتریک

Les Paul

لس پاول، نامی که در تالارهای والاهالا طنین‌انداز می‌شود (متولد ۹ ژوئن ۱۹۱۵، عزیمت به دنیای دیگر: ۱۲ اوت ۲۰۰۹)، یک لوتیر، نوازنده و نابغه بود. او نه تنها یک گیتاریست، بلکه آهنگری بود که با آتش و سیم، سلاحی جدید برای نوازندگان خلق کرد: گیتار الکتریک بدنه-محکم. لس پاول، با خلق گیبسون لس پال، پایه‌های بسیاری از گروه‌های متال را بنا نهاد. این گیتار، همراهی وفادار برای فریادهای دیستورت شده و سولوهای نفس‌گیر است.

او چیزی فراتر از یک سازنده بود. لس پاول یک سبک منحصر به فرد بود که مرزهای ممکن را جابه‌جا کرد. ضبط چندآهنگه (Overdubbing) به نوازندگان اجازه داد لایه‌هایی از صدا را روی هم بسازند، مانند بنا کردن یک کلیسای جامع سونیک. افکت‌های تاخیری، پژواک‌های قدرتمندی به موسیقی بخشیدند و چندمسیری کردن (Multi-Tracking) ارتش عظیمی از صداها را خلق کرد، مانند یک ارکستر که برای متال نواخته می‌شود.

Tosin Abasi

توزین آباسی، نامی که در دنیای مدرن متال درخشان است، با نبوغ خلاقانه‌اش به یکی از برجسته‌ترین نوازندگان گیتار الکتریک تبدیل شده است. زاده‌ی سال ۱۹۸۵، آباسی با سبک منحصر به فرد خود، و عملکردهای بی‌نظیرش، مرزهای نوازندگی گیتار را دوباره تعریف کرده است. او نه تنها یک نوازنده، بلکه یک پیشگام در دنیای متال و پروگرسیو متال است.

توزین با خلق گیتار هفت‌سیمه، به نوازندگان اجازه داد تا به دنیای جدیدی از صداها و هارمونی‌ها وارد شوند. بازی‌های تکنیکی او، مملو از تکنیک‌های پیچیده و نوآورانه‌ای همچون “tapping” و “sweep-picking” است که به یکنواختی و همگونی با دیگر سازها نفوذ می‌کند. آثار او مانند “Animals as Leaders” نه تنها آهنگ‌های متال را به اوج خود می‌رسانند، بلکه مخاطب را به سفرهای سونیکی بی‌پایان می‌برند.

David Gilmour

دیوید گیلمور، نامی که در اوج خلاقیت راک طنین‌انداز می‌شود، یک گیتاریست و آهنگساز است که با لحن خاص خود و گیتی‌های تأثیرگذار، آثار بی‌نظیری را خلق کرده است. زاده‌ی سال ۱۹۴۶ و معروف به عنوان نوازنده‌ی اصلی گروه افسانه‌ای پینک فلوید، گیلمور نه تنها یک نوازنده بلکه یک داستان‌گو از احساسات است.

با صدای غمناک اما پرقدرت گیتارش، او توانسته است دنیای موسیقی را به شیوه‌ای منحصر به فرد لمس کند. سولوهای ماندگارش، مانند سولوهای “Comfortably Numb” و “Wish You Were Here”، هرگز در تاریخ موسیقی فراموش نخواهند شد و جاذبه‌ای عمیق در مخاطب ایجاد می‌کنند. او از تکنیک‌های مختلفی مانند بندینگ، انگشت‌گذاری عالی و استفاده از افکت‌های گیتار، صداهایی افسانه‌ای خلق کرده که هر بار حس و حال خاصی را منتقل می‌کند.

نوازندگان گیتار بیس

Cliff Burton

کلیف برتون، نامی که همواره در دنیای متال و موسیقی بیس دارای احترام و ارادت خاصی است، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نوازندگان بیس تاریخ شناخته می‌شود. زاده‌ی ۱۰ فوریه ۱۹۶۲، او با نبوغ موسیقایی و تکنیک‌های نوآورانه‌اش، سهم برجسته‌ای در شکل‌گیری صدای گروه افسانه‌ای متالیکا داشته و تأثیر عمیقی بر روی نسل‌های نوازندگان بیس گذاشته است.

برتون با شرکت در آلبوم‌های کلاسیکی چون “Ride the Lightning” و “Master of Puppets”، نه تنها به عنوان نوازنده، بلکه به عنوان یک آهنگساز و خالق حقیقی شناخته می‌شود. تکنیک‌های فوق‌العاده او، که شامل استفاده از “پیک‌زنی”، “تکنیک‌های فینگر” و نواختن آن با احساس عمیق و پویا می‌شود، باعث شده تا صدایی منحصربه‌فرد خلق کند که به راحتی شنونده را جذب می‌کند.

Justin Chancellor

جاستین چنلر، نوازندهٔ بیس مشهور و خلاق، با نبوغ خود به‌عنوان یکی از ارکان گروه پیشرفته و تأثیرگذار «توول» (Tool) شناخته می‌شود. متولد سال ۱۹۷۱، او با تکنیک‌های پیچیده و توانایی‌های خاصش در نوازندگی بیس، به دنیای موسیقی سنگین و پیشرفته فرمی نو بخشیده و جایگاه خاصی در تاریخ راک و متال پیدا کرده است.

جاستین چنلر به‌عنوان بیس‌نواز، به وضوح قادر به ساخت ملودی‌ها و ریف‌های پیچیده‌ای است که کارهای توول را از سایر گروه‌های هم‌ژانر متمایز می‌کند. آلبوم‌هایی چون “Lateralus” و “Ænima” نه تنها حاکی از نبوغ موسیقایی‌اش هستند بلکه نشان‌دهندهٔ عمق و پویایی احساسات انسانی نیز هست. قدرت نوازندگی او در ترکیب با خلاقیت‌های بی‌نظیر به شنونده اجازه می‌دهد تا در دنیای خاص توول غرق شود.

David Ellefson

دیوید الفسون، نوازندهٔ بیس و یکی از بنیان‌گذاران گروه افسانه‌ای «متالیکا» به شمار می‌آید که نقش بسزایی در شکل‌گیری صدای متال و ریشه‌دار شدن این ژانر موسیقی داشته است. زادهٔ ۱۲ نوامبر ۱۹۶۴، الفسون با نبوغ و مهارت‌های منحصر به فرد خود، به یکی از چهره‌های برجسته دنیای موسیقی متال تبدیل شده است.

او یکی از ارکان اصلی گروه «مگادث» است و در کارهایی چون “Peace Sells… but Who’s Buying?” و “Rust in Peace” به‌عنوان نوازندهٔ بیس، با تکنیک‌های قدرتمند و خلاقانه‌اش به تولید صداهایی درخشان و بی‌نظیر پرداخته است. صدای عمیق و خاص او، در کنار ساختارهای پیچیده و نوآورانهٔ آهنگ‌ها، موجب شده که آثار او در تاریخ متال به‌عنوان مرجع شناخته شوند.

نوازندگان درامز

Danny Carey

دنی کری، نوازندهٔ پیشرو و ماهر درام گروه «توول» (Tool)، به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین درام‌نوازان در دنیای راک و متال شناخته می‌شود. زادهٔ ۲۷ مه ۱۹۶۱، کری با نبوغ و تکنیک‌های منحصر به فرد خود، به صدای پیچیده و خاص این گروه افزوده و آن را به سطوح جدیدی از خلاقیت و پویایی رسانده است.

او با پیوستن به گروه در سال ۱۹۹۵، به‌سرعت خود را به‌عنوان یکی از ارکان اصلی تشکیل‌دهندهٔ صدا و ساختار آهنگ‌ها معرفی کرد. آثار معروفی چون “Lateralus” و “Ænima” گواهی بر توانایی‌های خارق‌العادهٔ او در تنظیم ریتم‌ها و ایجاد تنوع‌های موسیقایی هستند. توانایی بالای دنی در ترکیب تغییرات ناگهانی در ریتم و دینامیک با حفظ یک حس ملودیک قدرتمند، این آثار را به آثار کلاسیک در دنیای پروگریسیو راک تبدیل کرده است.

Tomas Haake

تومس هاوک، نوازندهٔ درام و یکی از بنیان‌گذاران گروه پرآوازهٔ «میشا» (Meshuggah)، به‌عنوان یک از نوآوران برجسته در دنیای موسیقی متال شناخته می‌شود. زادهٔ ۲۲ ژانویه ۱۹۷۱، هاوک با سبکی خاص و تکنیک‌های پیشرفتهٔ خود، تأثیر عمیق و ماندگاری بر روی ژانر پروگریسیو متال و دِث متال گذاشته است.

پیوند تومس هاوک با گروه میشا در سال ۱۹۸۷ شکل گرفت و از آن زمان، او به‌عنوان یکی از ارکان اصلی این گروه، در خلق آثار نوآورانه و تأثیرگذار نقشی کلیدی ایفا کرده است. آلبوم‌هایی چون “Destroy Erase Improve” و “ObZen” به‌خاطر ترکیب ریتم‌های پیچیده، تک‌نوازی‌های خیره‌کننده و نبوغ هاوک در نواختن، به آثار کلاسیک دنیای متال تبدیل شده‌اند.

Dave Lombardo

دیو لامباردو، متولد 16 فوریه 1965 در هاوانا، کوبا، یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین درامرهای دنیای متال به شمار می‌رود. او در سن یک و نیم سالگی به همراه خانواده‌اش به ایالات متحده مهاجرت کرد و زندگی‌اش در کالیفرنیای جنوبی آغاز شد. این تغییر فرهنگ و محیط، تأثیر عمیقی بر روی او و موسیقی‌اش گذاشت.

لامباردو از اوایل نوجوانی به موسیقی علاقه‌مند شد و در سن 14 سالگی اولین بند خود را تشکیل داد. اما او به شهرت واقعی‌اش به‌عنوان درامر گروه افسانه‌ای Slayer رسید. او با سبک منحصر به فردش در نواختن درامز، به ویژه با تکنیک‌های سریع و پیچیده‌اش، توانست تأثیر زیادی بر روی ژانر thrash metal بگذارد. آلبوم‌های معروفی مانند “Reign in Blood” که در سال 1986 منتشر شد، از آثار برجسته او هستند که در آن‌ها نواختن آهنگ‌هایی چون “Angel of Death” و “Raining Blood” را به نمایش گذاشت.

زیر شاخه های سبک متال

متال یک ژانر موسیقی گسترده و متنوع است که در دهه‌های گذشته به چندین زیرشاخه تقسیم شده است. هر یک از این زیرشاخه‌ها ویژگی‌ها و جوانب خاص خود را دارند. در ادامه به معرفی چند زیرشاخه مهم متال پرداخته می‌شود:

ترش متال (Thrash Metal)

ترش متال به خاطر سرعت بالا، ریف‌های تهاجمی و لحن خشنش شناخته می‌شود. این سبک در اوایل دهه 1980 با گروه‌هایی مانند Metallica، Slayer و Megadeth شروع به کار کرد. تم‌های متن این سبک معمولاً شامل موضوعات اجتماعی و سیاسی می‌شود.

دث متال (Death Metal)

دث متال به خاطر صداهای خشن، گام‌های منحنی و لحن تاریکش شناخته می‌شود. این سبک در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 با گروه‌هایی نظیر Cannibal Corpse و Death ظهور کرد. ویژگی‌های متمایز آن معمولاً شامل وکال‌های غیرفی و تکنیک‌های درام پیچیده است.

 پاور متال (Power Metal)

پاور متال به خاطر ملودیک بودن، لحن‌های شاد و تم‌های حماسی‌اش معروف است. این سبک معمولاً به افسانه‌ها و داستان‌های تخیلی می‌پردازد و گروه‌هایی مانند Helloween و DragonForce از نمایندگان آن هستند. گیتارهای سریع و وکال‌های قدرتمند از ویژگی‌های بارز این سبک هستند.

سخن پایانی

در پایان، می‌توان گفت که متال با تمام تنوع و گستردگی خود، یک پدیده فرهنگی زنده و پویا است که همچنان به تکامل و تغییر ادامه می‌دهد. این ژانر نه تنها توانسته است جایگاه خود را در تاریخ موسیقی تثبیت کند، بلکه به عنوان یک منبع الهام برای نسل‌های آینده از هنرمندان و علاقه‌مندان به موسیقی باقی خواهد ماند. موسیقی متال، با تمام صداهای خشن و ملودی‌های دلنشین خود، همچنان به بیان ناگفته‌ها و به چالش کشیدن مرزهای هنری ادامه خواهد داد.